Het loon van de arbeid

Hij zwoegde dag in dag uit op t'fabriek
Zijn geest was vernuft , maar zijn lichaam was ziek
Maar thuis wachtte moeder de vrouw en t'gezin
Want buiten de vader bracht niemand iets in
Maar toen op een dag de werkbaas hem ontbood
Met tientallen anderen ontslagen uit nood
Geen smeekbede hielp , en de oorzaak was wreed
Maar thuis bracht die boodschap een wereld van leed

Refrein
Moeder , niet wenen , t'wordt beter misschien
Moeder ik kan uwe tranen niet zien
Ik heb nooit geweten , het doet mij zo'n pijn
Dat t'loon van de arbeid zo bitter kan zijn

De weken verliepen , en hoog steeg de nood
Thuis vroegen de kinderen wanhopig om brood
En vader niet langer tot denken in staat
Loopt als een waanzinnige weg naar de straat
Daar heeft men hem bij zijne misdaad betrapt
Hij had uit een winkel twee broden gegapt
Toen moeder de vrouw hem bezocht in de cel
Sprak hij : Vrouw wees sterk , de tijd gaat zo snel

Refrein

Maar ach , als hij thuiskwam vond hij haar niet meer
De dood nam dat lichaam , zo zwak en zo teer
Een kruis op haar graf wees de plaats waar zij lag
En snikkend zei hij haar voor het laatst goedendag
De eenzame zwerver , gebroken door leed
Waarvoor dit ellendige leven besteed ?
Aan t'sjofele graf zonk hij biddende neer
Mijn schat , in de hemel , daar zie ik je weer

Refrein

Nu leeft hij op kosten van t'armenbestuur
Daar wacht hij gelaten op zijn stervensuur
Zijn kinderen kijken niet meer naar hem om
En uren zit hij daar , verslagen en stom
Dan dacht hij met bittere wrok in zijn hart
Aan t'leven vol armoe , ellende en smart
Dan smeekt hij : O God breng mij weer bij mijn vrouw
Mijn lieveling , o hoe verlang ik naar jou

Slot refrein
Moeder niet wenen , heel kort nog misschien
Moeder , hierboven zal ik u wederzien
Dan is het gedaan met de kommer en pijn
Het loon van de arbeid zal d'eeuwigheid zijn
         __________________________________