De Reiezwanen

Hoe stil en zacht , hoe schemerig zoet
Is de avond op den reienvloed
Die gevels en kantelen
Waar sluimerende oudheid zingt en saagt
Die hoge en grijze burchten draagt
Vol blijde minnestrelen

Daar drijven in den ronden boog
Der stenen brugge zwaar en hoog
Op de effen waterbanen
Vol statigheid en licht en slank
Lijk geesten hel en hagelblank
De langgehalsde zwanen

Zij hangen dromerig en stom
Te schouwen in den hemelkom
Die onder t'water kronkelt
Daar slaapt in s'waters zoete nacht
Een wonderstee van gouden pracht
En schemerig ommonkeld

Is dit het oude Brugge niet
Genaamd in menig heldenlied
En sedert lang verzwonden
Met waterhal en torenkrans
Getande gevels , poort en schans
t'Oud Brugge weergevonden ?

Ja , t'is het oude Brugge dat
Geworden is een dode stad
En roerloos beneden
Het nieuwe Brugge slaapt en droot
In al zijn duister van zijn dood
En tover van t'verleden

De zwanen schouwen stil en lang
Tot dat een klingelend geklang
En aarde en lucht doet zingen
Dan siddren ze op de waterbaan
En steigrend in verrukking slaan
Hun klapperende zwingen
          ---------------------