De berdzagers

Zijn vuisten , tend den okselen
Gesloofd en opgeheven
Van schouder en van longen sterk
Aanziet mij , zes voet hoge aan t'werk
Den zager die vooroverhelt
Terwijl hij vast zijne ogen velt
En volgt de zwarte schreven

Van onder staat zijn werkgenot
De kin omhoge , och armen
Gedwongen en gewrongen als
Een afgebeulde slavenhals
Te heffen en te halen dat
Hij steent erbij , aan t'zageblad
Met alletwee zijn armen

Het eeken lijf gebonden ligt
Vanboven op de schragen
En krammen doen , in t'bol gehaakt
Den ouden boom al moedernaakt
Zijn schoonheid af en boeien aan
Den al te wreeden wil verstaan
Des menschen en verdragen

Hij zucht ! de zage zingezangt
En spot met zijne ellenden
Heur tanden teren t'allemaal
Aan stukken ; Ei dat bitter staal
En rust niet , eer't in balke en berd
Vaneen en schroert zijn edel hert
Zijn lijf , zijn leén , zijn lenden

O zager man omlaaggedaalt
En wilt een wijle wachten
Gezeten nu in t'zagemul
Uw maat en gij , de kruike vul
Nen dienaar doet , die t'zware van
Den arbeid u verlichten kan
Verzoeten en verzachten
           --------------------