Viljið tær nú lýða á

meðan eg man kvøða

Um teir ríku kongarnar

sum eg vil nú um røða



Grani bar gullið av heiði

Brá hann sinum brandi av reiði

Sjúrður vá á orminum

Grani bar gullið av heiði



Hundings synir í randargný

teir skaðan gørdu har

Eitur var í svørinum

teir bóru móti mær



Fávnir eitur ormurin

á Glitrarheiði liggur

Regin er ein góður smiður

fáum er hann dyggur



Hann var sær á leikvøllum

imillum manna herjar

Rívur upp eikikelvi stór

hann lemjir summar til heljar



Eystantil undri heyginum

ið dreingir eyka tal

Dimmur er hesin dapri dagur

niður í mold at fara



Har komm maður á vøllin fram

eingin ið hann kendi

Síðan hatt á høvdi bar

og finskan boga í hendi



Har komm maður á vøllin fram

hann vá við eggjateini

Eyga hevði hann eitt í heysi

knept var brók at beini



Ormurin er skriðin av gullinum

tað man frættast víða

Sjúrður setist á Granar bak

hann býr seg til at ríða



Grani bar gullið av heiði

Brá hann sinum brandi av reiði

Sjúrður vá á orminum

Grani bar gullið av heiði