Ze loopt door het bos en luistert ontroerd naar het ruisen
Van eiken en sparren, broeders zo trouw eeuwenlang
Een vos ruikt gevaar, verschuilt zich achter wat struiken
Ze roept iets naar hem maar hij vlucht: mensenbang
Zomaar een hand, op een dag als vandaag
Zomaar een hand is al dat ze vraagt

Een strik in haar haar, van haar oma, danst als een vlinder
Het rood van haar jurk kleurt zo mooi bij het zachtgroene mos
Het regende  hard, maar stilaan wordt het al minder en minder
Zonlicht verschijnt door de takken en kruinen van het bos
Zomaar een hand, op een dag als vandaag
Zomaar een hand is al dat ze vraagt

Zeventien jaar pas, een kind nog, vervuld van de dromen
Ik geef haar een naam: Dageraad, de bloeiende fee
Eens komt de hand die zich strekt voorbij de bomen
Dageraad fluister ik, Dageraad, ik droom met je mee

Ik wens je het goede, het schone, in jouw verder leven
Het lied van verlangen, de wind die jouw haar herkent
De avond komt snel nu, maar blijf, blijf nog even
De bomen zijn mooier, veel mooier als jij bij ze bent

Zomaar een hand, op een dag als vandaag
Zomaar een hand is al dat ze vraagt

Zomaar een hand, op een dag als vandaag
Zomaar een hand is al dat ze vraagt