Trijntje Oosterhuis met Carel Kraayenhof

Als je in m’n ogen kijkt lijkt de wereld stil te staan 
De wind houdt op met waaien en bevroren is de maan 
Je bent stralend als de zon, 
Je bent volmaakt, zo naakt en klein 
En de wereld lijkt wel eventjes perfect te zijn 

Ik wist niet dat ik na een blik zoveel van je houden zou 
Maar ik weet nu al niet eens meer hoe ik leefde zonder jou 
Voor zoveel wezenlijke dingen bleek ik blind tot dit moment
En die zijn ineens zo zichtbaar nu dat jij er bent 

Oh ik hoop dat ik je geven kan wat jij me geeft, zolang ik leef
Ik zal onvoorwaardelijk waken aan jou zij 
En ik hoop dat je ooit voelen mag, wat ik nu voel, wat ik bedoel, 
En wat in woorden niet te vangen is voor mij 

Wanneer je in m’n armen ligt, zo tevreden naar me lacht,
Lijk ik alles te vergeten wat daarbuiten op mij wacht
Alle strijd en alle tranen, alle stille pijn verdwijnt
En de wereld lijkt voor eventjes normaal te zijn


(c) Trijntje Oosterhuis