Tourist Lemc
Tourist Lemc - Coureuge viva songtekst
Je score:
Aan de andere van het bos, daar ligt een stad Jij zult een moeder voor hem zijn Ik sta voor de spiegel, en herhaal driemaal Eis wederom dat mijn ego gestreeld wordt Ze zei geen zorg, ge zijt nog altijd niet verandert maat Ik zie dezelfde stijl, hoor dezelfde praat Ik ben die jonge gast, stagiaire van de straat, het plein Het nieuwe bloed met toekomst, en verleden in de hand Ik ben die oude garde die soms met zorgen toekijkt Op café met seefbier of in de bar met thee Nana Ik ben die harde straatsteen zonder wroeging of angst Op mijn stoep geen lijst van Belgisch wit-blauw Ik ben die zelfreflectie, die dualiteit Ik ben die kosmopoliet, trots op de couleur local Ik hoor de roep van de meeuw, daar is water, wilde zee Ik ben die havenstad, schipper mag ik over varen Die ouwe matroos die nog altijd aan zijn zeemeermin denkt En stilaan droomt van die reis op het immer varende schip Ik ben de angst in het hart van de stad Die typische arrogantie geeft die verschrikking, een pak Ik ben die charmante schurk, maar dat hoor je mij niet zeggen Ik ben het antwoord op de zorgen, de twijfels Dat is normaal, dit is wat we doen Zo marcheert dat aan de edele] stroom Allé, allé, Antwerpen, courage viva Geen zorgen hier, alles komt goed Onze lieve vrouw met een wakend oog Allé, Allé, Antwerpen Courage viva Courage viva Antwerpen courage viva Ik ben die lossing voor vrouwen, maak ze onzichtbaar Pak ze in, kleed ze uit, al naar de man zijn smaak Ik ben de straatmadelief, het rode licht district Of hoe dat meer respect moet hebben voor de vrouw, in het algemeen Ben die straathond, stadsmus, de dubieuze zoölogie Ik ploeter in de goot of vang wat rond op ‘t schoon verdiep Ik ben die politiek, je weet met die politiek Ik ben het antwoord van de burger, doe zelf iets, positief Ben die sirene in de nacht, beloof niets goeds De ondergrondse economie die zich weer onberoerd Die onverwachte kus, of had ik die nu gedroomd En al die andere goeie ideeën die ik achter laat in de kroeg Ik ben de bosuil, zing mijn lied op tribune twee Doorheen glorie of vagevuur, blijft dat nummer één Ik ben die Hollander, sorry, ik weet we zijn met teveel hier Ben die sans-papier, maar die factor ben ik niet Ik ben het krot, ben de loft, het vuil étage op den blok Ik ben die dief, helaas, die overal wel binnenraakt En nog ben een minnaar, ben alles en allemaal De gedeelde ziel, die wordt gekraakt of gemaakt Dat is normaal, dees is wat we doen Zo marcheert dat aan die edele stroom Allé, allé, Antwerpen, courage viva Geen zorgen hier, alles komt goed Onze lieve vrouw met een wakend oog Allé, Allé, Antwerpen Courage viva Courage viva Antwerpen courage viva Ben een verhaal, slechts één van de velen En vooral da we niet zijn, zijn er dingen die we delen Waarom niet groeten in plaats van polariseren De bom die ontploft, hebben we er zelf gelegd Maar de rivier blijft stromen, desondanks En de straten blijven dromen, courage viva Ik zou niet over mezelf schrijven moest er een ander zijn Ha, c'est comme ça, Ondertekend, De stad