Ze heette Truus
Ik zal haar nooit vergeten
Ik weet nog de bank
Waar ik voor het eerst haar heb gekust

- ’s Mooi, hè! Gooi de zaak, maar open, jongen. Blaas er maar op los.

Ze was zo mooi, mijn Truus
Ze heeft het zelf nooit geweten 
En zo dikwijls heeft mijn wang
Aan haar zachte wang gerust

-‘k Krijg gewoon kippevel van dat geblaas, joh. ‘k Kan er m’n hoed aan ophangen.   
 
Ze was zo mooi, mijn Truus
Om verzen voor te schrijven
O, wat was ze mooi, mijn Truus
Het was een stuk in vier bedrijven

Haar hemelbed in het warme, zomergroen
En nooit vergeet ik haar grandioze zoen

Ik wou iets zeggen over de zoen, dames en heren voor we verder gaan met het lied. Ik vind dat de zoen bijzonder aan het achteruitgaan is en dat wou ik ‘ns even onder uw gewaardeerde aandacht brengen. De zoen is aan het degraderen. Wij zijn bezig een comité op te richten om de zoen in ere te herstellen, dames en heren. Want ik weet niet wat het is, als je nou ‘ns nagaat dat wij allemaal bestaan bij de gratie van de liefde, anders hadden we hier niet gezeten met mekaar, dus mag ik u beleefd verzoeken de koppen bij mekaar te steken. Een zoen is niks meer tegenwoordig. Ik was van de week op een feestje, toen gingen de mensen elkaar zoenen bij het afscheid zo van: dag Bert, dag Jan, dag Truus, pff, pff. Da’s toch geen zoen, da’s een warme hap as je ’t mij vraagt. Ik vind dat niks. Aan een zoen moet gewerkt worden. Kijk ‘ns, toen ik vroeger uit vrijen ging, hè, toen ik vroeger uit vrijen ging, toen was ik een romantische knaap en als ik een zoen kreeg van een meisje dan deed ik m’n ogen dicht en dan hoorde ik muziek, duidelijk muziek. En in elke zoen verschillende muziek, dat is heel wonderlijk. 

Germaine als die me zoende dan hoorde ik een wals
Bij Meeri was het Rubinstein, bij Rosemarie Casals 
En kuste ik Hélène dan zongen de orgels luid
Maar kuste ik Mathilde dan hoorde ik geen fluit

En dan de zoen van Thea, dat was zo theatraal
Dan hoorde ik een saxofoon maar in een zwart foedraal
En dan de zoen van Irma, dat was een wild geraas 
Dat was een hele firma van mondharmonica’s 

Maarrrrr
Truus, as die je zoende
Scheveningse Truus
Dan was de wereld een tango
Na de eerste zeven maten
Kon ze ’t zoenen niet meer laten
Dan was de wereld een tango
In d’r vurig wilde passie
Gaf ze hier en daar een krassie
 Beet ze stukkies uit m’n dassie
Tango Truus
Aan d´r vurig warme wangen
Kon je uren blijven hangen
Met een eindeloos verlangen 
Tango Truus
Ja, Truus as die je zoende
Scheveninge Truus
Dan was de wereld een tango
Ze neemt je in d´r armen
En ze drukt je aan d´r borst
´ns Effe lekker warmen
En dan barst de tango los
Dat had Ellie en Nellie niet of Luus
Nee, dat had alleen Tango Truus

O, ik weet er nog ééntje.

En dat is die van Eva
Die wist haar hele leva
Te nemen en te geva
Met allure
Haar zoen die had dat felle
Iets van een tarantella
En dat was maar alleen de ouverture

Ja, en dan had je nog Janet
En die vond dat zoenen pet
Die ging al na de tweede zoen 
Met de margriet naar bed  

En dan de zoen van Roosje
Dat stond me niet zo aan
Want telkens als ik roosje zag
Zag ik het knaapje staan

En o, o, o, die volle zoen van Isabel
Die klonk als de luchtvaartkapel  
En dan was er nog een strijkconcert
Van Bepke, Stien en Suus
Maar niemand kon er tippen aan Truus
Wannnt

Truus, as die je zoende
Scheveningse Truus
Dan was de wereld een tango
Na de eerste zeven maten
Kon ze ’t zoenen niet meer laten
Dan was de wereld een tango
In d’r vurig wilde passie
Gaf ze hier en daar een krassie
 Beet ze stukkies uit m’n dassie
Tango Truus
Aan die vurig warme wangen
Kon je uren blijven hangen
Met een eindeloos verlangen 
Tango Truus
Ja, Truus as die je zoende
Scheveninge Truus
Dan was de wereld een tango
Ze neemt je in d´r armen
En ze owiejowiejowie
Wujeowujuw
Wujuwujuwuju
Dat had Ellie en Nellie niet of Luus
Nee, dat had alleen Tango Truus