’t was er zo stil daar in dat hoge koren
Wij waren zestien jaar en alles kon
‘t Was er zo stil
Je kon haar glimlach horen
In de zinderende zon
 
En ik zei heel zacht,
Net zo zacht als zij:
Ik hou van jou, hou je ook van mij
’t Was er zo stil 
‘t Was of de stilte zei:
Hoe eens op, allebei

Een vogel vloog boven de korenschoven
En de lucht was Mariablauw
Ik kon mijn ogen niet geloven
Maar wel die van jou
't Was er zo stil
’t Was of de stilte zei:
Hoe eens op, allebei