Snøen dale ner, bleige og kalle Ein snøball suse av sted og lande midt i ein skalle 

Hoff det blei uver og snø gitt, me må aldri ta det fina vere for gitt 

Nå rase det ifrå tage, nå sklie gamle dame, å vintaren e ikkje bare, bare!



Henrik han e på arbeid, han va slettes ikkje forberedt på det her 

Då han kjørte heimantíifrå i dagmåres va dar bare vei å oppholdsver 

Nå dale snøen ner bleige, store krystalla alt e farga kvitt og veien den e vekk 

Bilen te Henrik stenne utforbi med fire sletne sommardekk! 



Men når klokko bli tri så må han heim, akkorat så alle andre 

Henrik må heim før middagen bli kalde, så han tege sjansen og kjøre av sted, 

men i ein av de vonde bakkane bli han ståanse bilen bare spinne og spinne. 

Han rygge tebage for å få litt fart, men det forsøge du det konne han bare spart.



Så Henrik må gå den siste beden, og den e ganske lange i seilarsko 

og ein tynne anorakk han tenke: 

Nå bli middagen kalde Han bli blaude i frå topp te tå og heilt inn te sitt goda skinn 

Og bilen stenne igjen der i gryfto og sjøna ingenting 



Henrik he ei gode kåna det e det ikkje alltid han kjeme på så middagen 

e slettes ikkje kalde, nei langt, langt der ifrå 

Å hu finne fram torre klea og et digart ollteppe då finne 

Henrik fram smile og så ede han seg stappmette. 



Ude dale snøen ner, og bilen der i gryfto e dar snart ingen så ser - det sista 

Henrik konne tenkt seg va å gå ud så han sovne hellar på sofaen når middagen e slukt 

Og dar bli mørkt utforbi og plutselig he klokko passert langt øve leggetid 

Henrik ligge i armane på kåno og drømme at vintaren e forbi.. E forbi.