Theo Nijland
Theo Nijland - Een soort van achterover vallen songtekst
Je score:
Je zei dat er aan het einde van Een soort van tunnel Wit licht zou zijn Waarin ik heel geleidelijk en pijnloos Door engelen omgeven Mijn leven zou verruilen Voor een beter, voor een eeuwig leven Je zei dat er misschien ook wel geen tunnel was Maar dat de ziel haar stoffelijk omhulsel een soort van zou verlaten En dan in een, hoe zeg je dat Luchtledig Omdat dat je had gelezen Dat de ziel niet echt verloren gaat Maar vroeg of laat Weer wordt herboren In een ander wezen Mijn lief Niemand wil zonder elkaar Ook wij niet We bedenken van alles maar het is allemaal niet waar Er is geen licht, Ik heb nog geen engel gezien Tot op heden ben ik volgens mij gewoon Als ieder ander, doodgegaan Opgehouden te bestaan Je zei dat het misschien ook wel Een soort van Achterovervallen was En dan een tuimelen En dan in het heelal, als een geheel, als een schakel in de keten Van een stelsel van sterren en planeten Ach, je wist het niet Je kon toch ook niet weten Dat het een soort van anders is Dan wij hadden bedacht Dat het nou net precies dat is Het overen het uit en het voorgoed verdwijnen De dood, de dood, waar we zo bang voor zijn Mijn lief We wilden niet zonder elkaar Ook wij niet We bedachten van alles Maar het is allemaal niet waar Er is geen licht Ik heb nog geen engel gezien Tot op heden Ben ik volgens mij gewoon Als ieder ander doodgegaan Opgehouden te bestaan Zo is het, en het is maar beter ook Had ik dan eeuwig moeten leven Ik ben gewoon een sterveling Ik wil alleen nog wel even Dicht bij jou, in jouw herinnering Nog even Dat ik nog even in je hoofd rondzing Ik wil alleen nog even, nog even Nog even, nog even...