Nu is het toch zover gekomen
Dat jij hier naast me ligt
En in de schemer van de ochtend
Kijk ik naar je gezicht

Je bent dezelfde maar toch anders
Ik heb je zolang niet gezien
Je bent ineens geen kind meer
Maar zo mooi en minstens zeventien

Oe belle Hélène
Hélène ma belle
Oe belle Hélène
Hélène ma belle

Ik weet niet of het goed of slecht is
Dat ik met je batsen wou
En wat een ander ook mag zeggen
 Ik vond het fijn bij jou
Zoals je naast me ligt te slapen
Zo heb ik jou nog niet gezien
Je lijkt ineens geen kind meer
Maar zo mooi en minstens zeventien

Oe belle Hélène
Hélène ma belle
Oe belle Hélène
Hélène ma belle

Zei danst, zei maakt mij crazy. Tot op de grond.
Likt aan dr lippen, zovan kom we maken 'n baby,
Ik ben de bom.
Ze weet het, oog contact met die stoute, kleine kabouters,
zie al die mannen bij mij.
Vliegen als asteronauten, wij zijn de louwste, dus ze wil hangen d'r bij.
Elke week op de gastenlijst, die normaal, iedereen ken d'r.
Elke bekende,
Wat een elende main, noem d'r een beter, ik ken d'r geen.
Zo 'n vrouw. Dus ik fluister, Breng dr naar buiten,
Vragen of zei - wou.

Oe belle Hélène
Hélène ma belle
Oe belle Hélène
Hélène ma belle

Oe belle Hélène
Hélène ma belle
Oe belle Hélène
Hélène ma belle