Met elk café is Fred bekend
op weg naar huis zijn er wel tien
Bij elke bar wordt hij herkend
want hij vertelt graag over wat hij heeft gezien
Dat hij jaren heeft gezworven
en de grenzen overging met slechts een journalistenpas
Maar hoe meer drank, hoe erger
ja, zelfs wreder worden zijn verhalen

Wie gelooft er nog in sprookjes, wie gelooft er nog in mij
En wie durft er nog te dromen
Zand in de ogen, welterusten jij, welterusten jij, welterusten jij

De barvrouw zegt: "hé Fred
je verveelt mijn vaste klanten
met je dronkenmansgelul
van jouw verhalen voor de kranten
Ieder heeft zijn eigen mening
en die van jou die tel ik heus wel mee
Maar ik sta hier en hoor
jouw verhalen die zijn allang passé"

Wie gelooft er nog in sprookjes, wie gelooft er nog in mij
En wie durft er nog te dromen
Zand in de ogen, welterusten jij, welterusten jij, welterusten jij

Want wat kun je nog alleen, laatste druppel uit een kan
Wie hoort nog een verhaal over Verwegistan
Wat kun je nog alleen, tegen een stroming in
Drijven, overleven, wie bepaalt de zin
Wat kun je nog alleen, met beesten in een mens
Ieder mens heeft wel een waarde
tot een bepaalde grens

Fred loopt mompelend naar buiten
teveel van die Lentebok
Hij ziet beelden in de ruiten
van toen hij uit Darfur vertrok
Hij ziet een vrouw die hem machteloos om hulp riep
maar hij wuifde het weg met een gebaar
Zijn laatste vlucht vertrok uit dat land
Als journalist liep hij gevaar

Wie gelooft er nog in sprookjes, wie gelooft er nog in mij
En wie durft er nog te dromen
Zand in de ogen, welterusten jij, welterusten jij, welterusten jij