Jij en ik
Wij zijn nooit vreemden voor elkaar geweest
Want terwijl wij beiden 
Geen enkel woord zeiden
Maar luisterden
Stil luisterden
Naar ’t orgel en de oude kerk

Toen ging er iets daar door ons heen
Ik voelde ’t zelf even sterk
Wij, jij en ik
Wij spraken zonder woorden met elkaar
Meer was echt niet nodig
Gewoon overbodig

Ik wist dat jij
Beslist daarbij
Aan mij dacht zoals ik aan jou
Ik was nog nooit zo vertrouwd met een man
Ik hoorde bij jou
Als vrouw 

Toen 
Ik wist dat dit zou komen
Werden ons die dromen
Ontnomen
Opeens toen het orgel zweeg
Mijn hart was van binnen zo leeg
En ik dacht: ik zag jou hart
Ik keek jou nog aan
Maar jij wist ook 
Dat de betovering voorgoed was verbroken
Na dit concert

Jij en ik
Wij zien elkaar 
Waarschijnlijk nimmer meer
Maar jij moet ook weten
Je moet echt niet vergeten
Met jou heb ik
Één ogenblik
Een wonder van geluk gekend
Zo lang ik leef
blijf ik denken aan jou
En aan dit volmaakt moment
Een oneindig teder en volmaakt moment