‘In ons buiten 
zitten ruiten,
op ons buiten zit een dak.
Zoveel groenten als hier groeien,
zoveel bloemen als hier bloeien,
allemaal op hun gemak,
allemaal in hun eigen vak.

Schorseneren, 
jutteperen,
rode kool en rode biet
en andijvie.’ ‘Maar waar blijven
de bananen en olijven?’
‘Nou, die groeien hier dus niet.’
‘O, die groeien hier dus niet.’

‘Bij mijn bonen
wil ik wonen,
bij dit mooie bed met prei.’
‘Ik heb naar dat bed gekeken:
het heeft geen lakens en geen deken,
het heeft geen kussen en geen sprei,
het kan geen bed zijn, volgens mij.’

‘Witte kolen
en violen,
want violen staat zo chic.’
‘Maar als dat violen waren,
hadden ze toch zeker snaren?
En dan hoorde je muziek,
stemmige vioolmuziek.’

‘Bonenstaken
zal ik maken
en een bed voor selderij,
bruine bessen en frambozen,
abrikozen, rode rozen.’
‘Kijk, daar gaat een trein voorbij!’
‘Ga maar naar je boerderij.’