Ooit kende ik vrouw die op het heetst van de dag
Haar rok uit deed, haar blouse
En in haar ondergoed in de stralen van de watersproeier uit de buurman's tuin danste in het gras, met haar krullen los

Die vrouw dat was mijn moeder en mijn moeder was de zon. 
Zij scheen dwars door de gereformeerdheid heen
Mijn vader groet de buurman, brengt een handdoek en een zoen
Maar ik zie mijn ouders dat al jaren niet meer doen

Wat denkt mijn vader, nu de herst valt?
De tuin is verlaten, mijn vader wil niet meer
Mijn vader wil alleen maar los.

Daar vertrekt de grote onvolmaakte
Haalt weer adem en lacht
Hij neemt zijn verlangen weer ter harte
De ander neemt het mee in zijn graf

Hmmhmm

Nu sluip ik op mijn tenen weer uit een huis vandaan
Waar de liefde mij verstikte in haar oeverloze pracht
Was ik het niet die steeds op elke Judas had gespuugd
Totdat ik in mijn eigen spiegelbeeld mijn eigen vader zag

Daar vertrekt de grote onvolmaakte
Haalt weer adem en lacht
Hij neemt zijn verlangen weer ter harte
De ander neemt het mee in zijn graf

Daar vertrekt de grote onvolmaakte
Haalt weer adem en lacht
Hij neemt zijn verlangen weer ter harte
De ander neemt het mee in zijn graf

Hmhmm