net als de zon 
over de bergtop klimt
zo kom ik steeds weer
naar je toe
je weet dat ik slechts 
van die ochtend hou
die ik beleef
heel dicht bij jou

een leugen heeft me nooit
nee, nooit echt goed gestaan
wat je ziet 
is wat je weet
en er is niets
dat ik verbergen kan
je kent me beter dan ik dacht

en op de weg die hier nu voor me ligt
zou ik nog eindeloos blijven staan
mijn enige hoop is dat je van me houdt
en dat je mij nooit meer laat gaan

als een vuurtoren 
hield je trouw de wacht
bemerkt mijn schip
diep in de donkere nacht
het deert je niet
van welke zee ik kwam
je schreef mijn naam steeds weer in het zand

en op de weg die hier nu voor me ligt
zou ik nog eindeloos blijven staan
Mijn enige hoop is dat je van me houdt
en dat je mij nooit meer laat gaan

mijn enige hoop is dat je van me houdt
en dat je mij nooit meer laat gaan