Haar opa zat vaak bij het raam en hij las
Of schreef soms een brief tot de dag weer om was
En zijn lief klein meisje klom dan op zijn knie
O Toe lieve opa schrijf nog eens een brief
Wat zal ik dan zeggen, zo vroeg hij ondanks
Schrijf mama, ik mis je sinds je bent gegaan
Ik kom je bezoeken en liefs nog heel vlug
Hij slikte heel even en draaide zijn rug

Hij vouwde de brief, hij was klaar voor de post
Aan God in de hemel, ja dat moest er op
Nee niet te geloven hoe zij op haar leek
Haar ogen die straalden, ’t gezichtje zo bleek.
Ze liep over straat toen, de postbus haar doel
Ze keek rechts noch links, een gelukkig gevoel
Een auto die slipte en reed snel  weer door.
De wens van het kleintje werd eindelijk verhoord.
De postbode liep langs, nam dan vlug de brief
Bestemming: de heer, en hij glimlachte lief 
Voor haar nu niet langer meer zorgen en pijn
Ik weet dat ze gauw bij haar mama zal zijn

(c) (D.Parton)