twee eeuwen zij nu al voorbij
toch klinkt zijn naam vertrouwd voor mij
de Oostenrijkers ver van hier
een nieuw bestuur met Franse zwier
een roverhoofdman, een brigand
een strijder voor een vaderland
een legertje dat iets wil doen
aan het hoofd staat Charlepoen

in Brabant waar de wouden zijn
Leeft Charlepoen in diep geheim
In dorp en stad groeit onderhand
Het legertje van zijn brigands
Hij wil de Fransen zo graag kwijt
Dus werft hij mannen voor de strijd
Een handjevol lijkt een legioen
In het hooft van Charlepoen

Een verkapte vagebond?
Een doortrapte zielehond?
Nee, ikzelf, ik weet het niet
Maar ik eer hem in een lied

Al spoedig wordt hij opgespoord
Toch komt hij vrij op erewoord
Dat geldt alleen voor ’t Keizershuis
Dat telt niet mee voor ’t Frans gespuis
Dus gaat hij weerom in ’t verzet
Er wordt een hoge prijs gezet
Met doodstraf en veel poen
Op het hoofd van Charlepoen

Een verkapte vagebond?
Een doortrapte zielehond?
Nee, ikzelf, ik weet het niet
Maar ik eer hem in een lied

In Loonbeek wordt hij dan gepakt
Zijn bende in de pan gehakt
Een schot, een steek
En voor zijn straf
Een sabelhouw, zijn hoofd eraf
In Brussel op de Grote Markt
Staat dagenlang verkrampt en zwart
Op een paal in ’t zomergroen
Het hoofd van Charlepoen

Een verkapte vagebond?
Een doortrapte zielehond?
Nee, ikzelf, ik weet het niet
Maar ik eer hem in een lied