Ze hebben een mooie thuis maar zitten altijd voor de buis
Weinig vrienden om ze heen
Zelfs samen zijn ze alleen
De wereld is van hen vervreemd
Ze groeien langzaam uit elkaar
Daarop nam hij zijn gitaar
En schreef dit lied voor haar
Alleen voor haar

Steek die handen uit de mouwen
Zet je wereld op z'n kop
Vertel haar wat je voelt
Zij weet best wat je bedoelt
Net zoals het vroeger was
In het kleine stamcafé
Elke vrijdag was 't feest
En iedereen zong mee
Steek die handen uit de mouwen
Zet je wereld op z'n kop
Genieten van het leven
Zoals het vroeger was
Zet de stoelen aan de kant
Neem je vrienden bij de hand
Iedereen is weer tevree
Zing dit lied nu met me mee

Ik ga je nu vertellen
Hoe het sprookje verder gaat
Neen ze zijn niet gescheiden
Want ze houden van elkaar
Ze hebben veel gepraat
En kregen goede raad
Met hun vrienden om ze heen
Gewoon gelukkig zijn
Zo zou het toch moeten zijn

Steek die handen uit de mouwen
Zet je wereld op z'n kop
Vertel haar wat je voelt
Zij weet best wat je bedoelt
Net zoals het vroeger was
In het kleine stamcafé
Elke vrijdag was 't feest
En iedereen zong mee
Steek die handen uit de mouwen
Zet je wereld op z'n kop
Genieten van het leven
Zoals het vroeger was
Zet de stoelen aan de kant
Neem je vrienden bij de hand
Iedereen is weer tevree
Zing dit lied nu met me mee