Het enige wat je in het leven verlangt 
Is hetgeen dat je niet krijgen kan
Het enige hart dat je hart zo begeert 
Is dat ene dat niets om je geeft
Niemand is blij met z’n eigen bestaan
Daarom reikt ieder naar de maan
Het enige wat je in ‘t leven verlangt 
Is hetgeen je niet krijgen kan

Zo wacht je soms jarenlang vol geduld
Tot je vurigste wens wordt vervuld
Krijg je dan eindelijk wat je bedenkt 
Dan waardeer je het dikwijls niet meer 
Is het uit angst om gelukkig te zijn
Dat we zo tegenstrijdig zijn
Daar iedereen in het leven verlangt 
Naar hetgeen hij niet krijgen kan

Is het uit angst om gelukkig te zijn
Dat we zo tegenstrijdig zijn
En iedereen in het leven verlangt 
Naar hetgeen hij niet krijgen kan
Ja iedereen in het leven verlangt 
Naar hetgeen hij niet krijgen kan

Ja iedereen in het leven verlangt 
Naar hetgeen hij niet krijgen kan