Robert Long
Robert Long - settela songtekst
Je score:
Een meisje, een kind nog, een hoofddoek, een sjaal om. Twee treurige ogen die kijken naar al die soldaten met laarzen en honden die op het perron staan en schreeuwen en duwen en slaan met hun zware geweren op ruggen van angstige mensen op weg naar de poorten van Auschwitz. Een kind nog, wat ziet ze, misschien wel haar moeder die los wordt gerukt van haar vader ontredderd, verloren, gebroken. De deur van de trein waar ze in zit, een beestenwagon wordt zo dadelijk ruw dicht gesmeten en daarna hermetisch vergrendeld die gaat pas weer open in Auschwitz. En daarna hoe vaak nog. Hoe vaak heeft die trein nog gereden naar Auschwitz en Dachau vol mensen, als vee in een slachthuis gedreven op weg van de hel naar de waanzin? Hoe vaak nog? En jongen, een kind nog, zwart piekhaar, half naakt met een doek om zijn tengere heupen zijn ouders gestorven bij bombardementen. Vietnam is ontbladerd door gifgas en napalm en hij zwemt wanhopig op zoek naar een plaats in die stampvolle boot vol met vluchtende mensen. De hel uit. Een kind nog. Wat hoopt hij! Misschien wel dat daar op die boot nog een neef of een oom zit die voor hem wil zorgen. En als ze dan eenmaal aan wal zijn gegaan in een land zonder oorlog dat alles dan goed is en vredig en dat is zijn laatste gedachte. Dan slaat die granaat in. De waanzin. En daarna hoe vaak nog? Hoe vaak zijn er boten vertrokken vol doodsbange mensen op zoek naar een plek om in vrede te leven op weg van de hel naar de waanzin? Hoe vaak nog? Een vliegveld. Een vliegtuig, een hoofddoek zwart piekhaar, twee treurige ogen die kijken naar al die gezonde soldaten, met honden die doen wat ze op is gedragen, in naam van de democratie, die geen raad weet met angstige vluchtende mensen op weg naar de waanzin van morgen. De leiders verklaren dat Nederland vol is. We hebben geen geld en geen ruimte dus stoppen wij mensen in kampen en noemen ze dan illegalen. Justitie beoordeelt hun aanvraag, en als ze niet Arisch genoeg zijn dan moeten ze terug naar hun eigen ellende. Hun Auschwitz. Hoe vaak nog? Hoe lang nog? Hoe vaak zal een vliegtuig vertrekken vol doodsbange mensen terug naar de plaats van hun eigen verschrikking op weg van de hel naar de waanzin? Hoe lang nog... Hoe lang nog Hans? Hoe lang nog Wim? Hoe lang nog Frits?