Het kan gebeuren voordat ik in slaap val
en nog even je smoeltje bekijk,
dat ik mompel: ‘Wat zijn we toch rijk.’
Meestal hoor je het niet, want je slaapt al.

O, wij zijn schathemelrijk, mijn lief,
maar misschien ben ik wel niet objectief.
Tenslotte zijn we toch ook wel eens ontevreden,
wat soms terecht is, maar veel vaker zonder reden,
want al met al is er toch weinig ongerief.
We kunnen zeggen, doen en laten wat we willen,
honger en dorst is haast op elke hoek te stillen
en er is zee en strand en polders, bos en hei
en bovendien lig jij ’s nachts lekker dicht bij mij.

Hé, wij zijn schathemelrijk, mijn schat
en wij zijn bofkonten, weet je dat?
Natuurlijk blijft er hier en daar wel wat te wensen,
maar al met al zijn wij gefortuneerde mensen,
want als we eerlijk zijn, dan hebben we toch zat?
Wij hebben elektriciteit en gas en water.
Ik heb veel vroeger en jij hebt nog heel veel later.
We hebben vrienden en nog al ons eigen haar
en bovendien houden we nog steeds van elkaar.

Ja, wij zijn schathemelrijk, mijn hart
en wordt er soms wel eens geharreward,
dan gaat het nooit om geld of goed of obligaties,
want onze rijkdom is veel groter en toch gratis.
Je krijgt geen rente en je zet ook niets apart,
want liefde koop je niet, al heb je een miljard.