Robert Long
Robert Long - nooit meer warm of koud songtekst
Je score:
Ze zit op het perron en kijkt gelaten naar de treinen ze zit daar maar met één gedeukte koffer en een tas vandaag heeft ze besloten uit z'n leven te verdwijnen dus heeft ze enkel bij zich wat voor haar belangrijk was. Dat is genoeg. Alleen wat schone kleren en wat geld en een paar boeken de katten voor ze wegging nog war extra in hun bak een briefje waarin staat dat hij haar niet hoeft te gaan zoeken de soep staat in de koelkast en een op te warmen prak. Dat is genoeg. Al achttien jaar getrouwd en nooit meer warm of koud een rustig, lauw bestaan van zekerheden de kerst met Els en Sjaak en het dinertje van de zaak vakantie in Oostende, haar huishoudelijke taak 't hoort nu allemaal opeens tot het verleden. Ze wil zo graag gelukkig zijn, niet enkel maar tevreden een man die van haar houden blijft voor eeuwig en altijd ze heeft gehoopt dat hij dat was maar dat is lang geleden ze hebben wel van alles maar dat ene zijn ze kwijt. En dat is wreed. Ze denkt: het is het lot niet dat de liefde laat verdwijnen en de hartstocht laat ontglippen ook al was die nog zo groot het is alleen de tijd die alle dingen doet verdwijnen je kunt de tijd niet doden, 't is de tijd die alles doodt. En dat is wreed. Al achttien jaar getrouwd en nooit meer warm of koud een rustig, lauw bestaan van zekerheden wat centen op de bank geen kinderen, godzijdank en vrijdag 's avonds bridgen met Annelies en Frank 't hoort nu allemaal opeens tot het verleden. Ze zit op het perron en kijkt gelaten naar de treinen soms ziet ze haar gezicht dat wordt weerspiegeld in een ruit een vrouw van in de veertig, moeie ogen, scherpe lijnen ze heeft vandaag beslist een nieuwe fase ingeluid. Zo is het goed. De sneltrein naar Parijs komt het station binnengereden ze pakt haar tas en koffer en ze strekt haar stramme rug ze zet zich in beweging en met vastberaden schreden verlaat ze het perron en gaat bedaard naar huis terug. Zo is het goed.