De man deed wat hij doen moest, met gevaar voor eigen lever
Deelde hij een kopstoot uit van bier en graanjenever
Zinkend naar de bodem van de fles, zijn geestesziek
Viel de man ten prooi aan de waan van de kliniek
Daar deed hij wat hij doen moest, hij bezag zijn zorgen nuchter
Constateerde dat het zwoegen was voor een drooggelegd drankzuchtige
Ontworteld en onthand, zonder fles z'n geestverwant
Brak hij uit de kooi en viel over de rand

Gooi maar vol, kom laaf mijn dorst schreeuwde hij uit volle borst
Zwevend in een laatste vlucht over sloten bier, door jeneverlucht

Zo brengt hij nog een toost uit op het uitgeklonken leven
Waar de toeters en de bellen voor het laatst cachet aan geven
En laat een erfenis aan de fles, z'n geesteskind
Geconserveerd blijft mooi wat in 't echt niet houdbaar is