ik sjoch fan de ien’ nei de oare
en ik ferlit it hûs en it hiem
troch de fjilden rin ik nei de stêd ta
ik slút mei oan by de earmsten

wy rinne dagenlang oer strjitte
en it waar is dêr ek nei
wy sliepe ûnder banken en yn parken
en bekommerje ús net om moarn

mar as de dagen koarter wurde
en de nachten kâlder en kâlder
krij ik myn nocht fan de earmoed
en ik gean wer nei hûs....

(nei myn leafste)