[Intro]

[Verse 1]
Op een parkbank in de avondzon
De plek waar dit verhaal begon,
Ving hij haar blik, er sprong een vonk,
Van hem naar haar en terug,
Toen rechtte hij zijn rug,
Iets greep hem bij de strot,
Pas op nu voor zo’n speling van het lot.

[Verse 2]
Daar liepen ze, het prille stel,
Nog wat beduusd, dat zag ik wel,
Ze stopten bij een vreemd hotel,
Met neon uithangbord,
Hij dacht: ik zie wel wat het wordt,
Een onvoorspelbaar lot,
Kijk uit nu voor die speling van het lot.

[Verse 3]
Zij hoorde een mondharmonica,
En liep het zonlicht achterna,
Het zelfde licht dat hem weldra,
Zou wekken uit zijn slaap,
Ze wierp de blinde man iets na,
Een aalmoes namens God,
Verijdeld was die speling van het lot.

[Instrumental]

[Verse 4]
Hij wreef zijn ogen uit en zag,
Dat zij niet langer naast hem lag,
Opende het raam en dacht,
Zo erg kan het niet zijn,
Pas later kwam de pijn,
Hij ging eraan kapot,
Daar was hij dan,
De speling van het lot.

[Verse 5]
Sindsdien hoort hij steeds klokken slaan,
Zijn papagaai scandeert haar naam,
Hij zoekt haar waar ze dansen gaan,
Daar bij de Visserspoort,
Zijn wens wordt niet verhoord,
Hij vangt alleen maar bot,
Gewoon zo’n simpele speling van het lot.

[Verse 6]
Ze zeggen wel: ‘t is een gevaar,
Teveel gevoel maakt het leven zwaar,
Toch hoort ze bij me en ik bij haar,
Al raakte ik haar kwijt,
Een lentekind van voor mijn tijd,
Voilá de deur viel in het slot,
Gewoon zo’n simpele speling van het lot.

[Outro]