Waarom heeft dat trouweloze,
vol geluk toch uit den boze,
voor mij vaak dat virtuoze?
Dat ik het liefst omhelzen zou,
stiekem in gedachten hou?
En waarom zijn die liedjes
over liefdes die niet mogen,
vaak veel geïnspireerder,
ook al zijn ze soms gelogen,
dan het lied over ons lief,
van alle dag?
Maar dreigen wij haar te verliezen,
pakt de zekerheid zijn biezen,
dan pas kunnen wij dit kiezen,
gaan de mannen overstap.

Op weg naar huis,
raken wij steeds meer verdwaalt.
Tot dat het lot nog slechts bepaalt,
of je ooit weer thuis zal komen.
Ja die heimwee naar je dromen
staat je toekomst in de weg,
de weg naar huis.

Waarom is een prettig heden,
kalm geluk zo onomstreden,
voor ons net zo vaak een reden,
om er juist van door te gaan,
nieuwe wegen in te slaan?

Op weg naar huis,
raken wij steeds meer verdwaalt.
Tot dat het lot nog slechts bepaalt,
of je ooit nog thuis zal komen.
Ja die heimwee naar je dromen
staat je toekomst in de weg.
Op weg naar huis,
raken wij steeds meer verdwaalt.
Tot dat het lot nog slechts bepaalt,
of je ooit weer thuis zal komen.
Ja die heimwee naar je dromen
staat je toekomst in de weg,
de weg naar huis.

Op weg naar huis. (Op weg naar huis.) (Op weg naar huis.)
Op weg naar huis. (Op weg naar huis.) (Op weg naar huis.)
Op weg naar huis. (Op weg naar huis.) (Op weg naar huis.)

Waarom smaakt het niet vertrouwde
altijd zo veel zoeter dan het oude?