Ik weet nog goed waar ik die eerste bloemen kocht,
hoe we zoenden na die eerste wandeltocht.
Snelle liefde, trouwpartij,
ik was van jou en jij van mij.
Ik weet nog hoe die eerste ruzie binnensloop
en ik voelde dat de gifslang verder kroop
midden tussen jou en mij
haast onmerkbaar dichterbij.

We deelden de passie en we deelden de pijn,
deelden geluk en we deelden chagrijn.
Maar we wisten dat er liefde bleef,
dat er magie was die ons altijd weer dreef
naar elkaar, naar elkaar.

Het klikte niet altijd, daar kun je niet omheen,
maar als we lachten, was het weer zoals voorheen.
Lief en leed en ups and downs,
het circus der bedroefde clowns.
Ik kom met zachte handen steeds naar jou terug,
ik zie de afgrond, maar er is altijd een brug
en die brengt je telkens weer naar mij.
Grijp mijn hand, ik ben vlakbij.

We deelden de passie en we deelden de pijn,
deelden geluk en we deelden chagrijn.
Maar we weten dat de liefde blijft,
dat er magie is die ons altijd weer drijft
naar elkaar, met een woord, een gebaar.

Al de jaren zijn zo snel voorbij gegaan,
maar het ...gevecht ... blijft bestaan.
Soms een feest en soms geween,
Soms met twee en soms alleen.
Maar is er liefde die geen pijn doet na een tijd?
Is er een liefde die de huid nooit openrijt?
Diepe wonden, zachte zalf,
Zo is liefde: half om half.

Diepe wonden, zachte zalf,
Zo is liefde: half om half.