Barcelona in de volle maan,
Ik stap uit bed en doe m’n kleren aan.
Zij ontwaakt, ze rekt zich uit en kijkt mij aan…
Het is tijd, ik moet nu gaan.

We lopen samen in het vroege licht.
De stad die slaapt nog en met de zon op het gezicht
Langs het strand, de eerste metro naar ’t station.
Een laatste kus op het perron.

Wat was ze mooi
Wat was ze mooi
Wat was ze mooi
En nooit had ik gedacht…
Dat ik mij zo, dat ik mij zo 
zou kunnen geven
Aan een liefde van één nacht.

Ik was alleen op reis met een gebroken hart
En van de weemoed liep ik doelloos en verward
Toen op een avond zij voor mij verscheen
En alle onrust plots verdween

Weg met die pijn en die ontgoocheling
Weg met die schaduw die nog steeds over mij hing
Ik was zo vrij, ook al kende ik haar pas
Alsof ik iemand anders was!

Wat was ze mooi 
Wat was ze mooi
Wat was ze mooi
Nooit had ik gedacht…
Dat ik mij zo, dat ik mij zo 
zou kunnen geven
Aan een liefde van één nacht.

Con las estrellas y la luna
Bailamos en un pequeno chiringuito !
Gozar la vida-enamorado
Vivir la nuestro como si fuesse un sueno !

Calle d’avinyo y la playa
Bienvenido en la fiesta de la vida
La gente bailen suavemente
Lo que te nemos estranamente
Por lo menos este momento !

Ze gaf geen adres, zelfs geen achternaam
Aleen de passie van het lijvige bestaan.
We wisten allebei, we zien elkaar nooit weer
Och, we leven maar één keer!
We wisten allebei, we zien elkaar nooit weer
Och, we leven maar één keer!

Wat was ze mooi 
Wat was ze mooi
Wat was ze mooi
En nooit had ik gedacht…
Dat ik mij zo zou kunnen geven
Aan een liefde van 1 nacht.


(c) Pieter Embrechts