Alles om me heen
Herinnert me aan jou...
Wat zo prachtig scheen, verdween
Alles om me heen
Versplinterde in rouw
Want ik ben gevangen 
In een mateloos verlangen
Een radeloos verlangen naar jou...

In de vormen van de wolken,
In de schaduw van het licht,
Zie ik steeds maar
onverklaarbaar, jouw gezicht
En in het zingen van de golven,
die er rollen zonder rem,
Hoor ik steeds maar,
Zacht verstaanbaar,
Weer jouw stem

Jou weer om me heen
Wie had dat ooit gedacht?
De zon die eerst verdween,
Verscheen
Alles om ons heen
Is van de schoonste pracht
Wie had kunnen dromen
Dat het ooit zo ver zou komen?
Jij hebt mij die dromen gebracht...

In de vormen van de wolken,
In de schaduw van het licht,
Zie ik steeds maar
onverklaarbaar, jouw gezicht
En door het zonlicht op de bomen
of het pasgemaaide gras,
Denk ik steeds maar, 
onbedwingbaar,
hoe het was.

Alles om me heen
Herinnert me aan jou...
Wat zo prachtig scheen, verdween
Alles om me heen
Versplinterde in rouw
Want ik ben gevangen 
In een mateloos verlangen
Een radeloos verlangen naar jou...

Maar kom ik je tegen,
Verstop ik mijn verdriet
Verschuil me in de regen,
Dan zie jij mijn tranen niet!

Alles om me heen
Herinnert me aan jou...
Wat zo prachtig scheen, verdween
Alles om me heen
Versplinterde in rouw
Want ik ben gevangen 
In en mateloos verlangen
Eindeloos verlangen naar jou..