hij wist onmiddelijk dat ik het wasde enige minnaar "de ware"
zo stond hij daar naast me, hij pakte m'n glas
en zei: "hier zat je dus, als die jaren"
ik vroeg heel kortaf of hij vaak ruzie kreeg
maar dat kon hem niet zoveel schelen
hij knoopte mijn jas dicht, mijn glas dronk hij leeg
en zei:"kom maar mee, we gaan spelen"

hij rende de kroeg uit, hij sleurde me mee
de stad door, op weg naar zijn woning
daar zette hij mij op z'n bed en hij zei:
"wie stil is, die krijgt een beloning"
en toen ging het licht uit en is het geschied
het leek als vanzelf te gaan
ik vroeg hem na afloop:"hoe heet jij wel niet"
maar hij zei alleen:"Kijk me aan"

luisteren, want ik heb de pest aan vaagheid
waarom blijven wij niet altijd
altijd bij elkaar?
zeg daar maar eens wat op

alles werd anders, mijn flat moest verkocht
en plotseling woonden we samen
hij had een servies en een kat uitgezocht
en luxaflex achter de ramen
opeens zat ik zondags bij ma op de thee
hij nam me op sleeptouw naar Rome
en als ik wou roepen:"ik ga niet meer mee!"
dan wist-ie dat steeds te voorkomen

luisteren, want ik heb de pest aan vaagheid
waarom blijven wij niet altijd
altijd bij elkaar?
zeg daar maar eens wat op

het is nooit gestop en het gaat nog steeds door
zo werkt het, hij blijft me verbazen
geen tijd om te denken, daar zorgt hij wel voor
een storm, die blijft razen en blazen
maar als-ie 's nachts naast me ligt, weerloos en klein
dan lijkt-ie zijn taak neer te leggen
dan kan hij zo breekbaar zijn als porselein
dan mag ik soms ook nog wat zeggen

luister, want ik heb de pest aan vaagheid
waarom blijven wij niet altijd
altijd bij elkaar?
zeg daar maar eens wat op