voor ik in mijn auto stapkijk ik nog een keer om
oma staart naar buiten
lijdzaam en gelaten
een aangevreten standbeeld
getergd door ouderdom
dat hardop in zichzelf staat te praten
als in een poppenkraam
staat zij daar voor het raam
'k heb moeite om mijn tranen te bedwingen
ik zwaai nog even vlug
maar het oudje zwaait niet terug
het lijkt wel of ze zachtjes staat te zingen

Oma waarom liet je mij in de steek
heb je mij geestelijk verlaten
je ogen zo flets en je haren zo bleek
ik zou nog zo graag met je praten

Opa was jouw alles
en toen hij was dood gegaan
zat jij uren lang stil
voor je uit te staren
je maakte niets meer schoon
je vervuilde langzaam aan
en je sprak verward over jouw kinderjaren
soms liep je 's avond laat
met de poppen over straat
die jij nog uit je kindertijd bewaard had
en ik weet nog van die keer
oh, je wist volstrekt niets meer
dat je een hele nacht bloot
voor de koude haard zat

Oma waarom liet je mij in de steek
heb je mij geestelijk verlaten
je ogen zo flets, je haren zo bleek
ik zou nog zo graag met je praten

vorig jaar december zei jij
jij weet toch wel dat
als ik later groot ben ik dan ga studeren
en heel misschien verhuizen we
dan naar de grote stad
en vraag ik aan papa om nieuwe kleren
ach.... je had het al verwacht
toen ben je weggebracht
daaraan bleek je eenvoudig weg niet te ontkomen
en soms als je helder bent
dan vraag jij mij: lieve vent,
waarom heeft de heer
mij nog niet weggenomen.