I dag var der ein fugl her i glaskarmen min att. Sjeldsynt glede: Den 

sama gamle fuglen Stod der med sitt gule nebb og nappa sine fjør, 

Slik som eg kan hugse at den fuglen har gjort før. 



Og han hadde med til meg eit godt råd og eit vink. Godt råd, godt 

vink til sama gamle skolten Som timesvis hadde stått i glaset , 

sett ut på ein by, Som om han stod og venta noko nytt ut av ei sky. 



Og når Newton under treet fekk eit eple i sin skolt Trur eg nok han 

hadde venta lenge nok. Han sat nok der og tenkte litt på det og litt 

på det. Så kom det ein fugl, ein fugl som gjor' at eplet det datt ned. 



Så set deg ved eit glas eller under eit gamalt tre. Vent til både glas 

og tre blir borte. Det er då han kanskje fyk seg bort til deg ein liten 

sleng, Og rister ut eitkvart ifrå sin vesle fugleveng. 



I dag var det ein song som kom ifrå min vesle ven. Og no skal eg 

synge den for deg. Ikkje noko stort noko, men trengs gjer og dei 

små tankar som ein ikkje fær før dei blir venta på.