Waar ik ooit voor heb gestreden werd door jaren heen een sleur.
Maar jij bent heel tevreden dus snap je niets van mijn gezeur.
Eigen huis met hoge schulden en de tijd tikt maar verder.
Een volgzaam schaap van een gulden met een hypotheek als herder. 

Soms huilt ze en dan vraagt ze me: het komt toch wel weer goed?
En ik zeg: Ja, nee, ik weet het niet, misschien.
Ja, nee, ik weet het niet, misschien. 

Ze drukt haar lippen op mijn mond en hoopt dat het liegen stopt.
Maar ze vraagt eens in het rond of mijn alibi wel klopt.
Ik weet dat ik haar hart breek, juist om dat niet te hoeven doen.
Terwijl 't allemaal leuk leek bij die allereerste zoen. 

Soms huilt ze en dan vraagt ze me: je houdt toch wel van mij?
En ik zeg: Ja, nee, ik weet het niet, misschien
Ja, nee, ik weet het niet, misschien. 

Het is een doordeweekse dag en ik moet weer naar mijn werk.
Maar ik wil wat ik niet mag dus ik trek mijn pak niet aan.
Ik gooi wat kleren in een tas en die zwiep ik op mijn rug.
Haal haar peuken uit haar jas, die krijgt ze niet meer terug. 

Dan huilt ze en dan vraagt ze me: je komt toch wel weer terug?
En ik zeg: Ja, nee, ik weet het niet, misschien.
Ja, nee, ik weet het niet, misschien.
Ja, nee, ik weet het niet misschien.
Ja, nee, ik weet het niet, misschien, nee





(c) André Liedorp