Het is al donker, ik laat de lichten uit.
Het raam staat open, buiten klinkt geluid. 
Ik hoor het wel, beleef het niet. Ik mis mijn lief, te veel verdriet.   

Door alles wat men zei, door alles wat men wist.   

Er is veel gebeurd, het komt nooit meer goed.
Mijn hart is gescheurd, kijk maar hoe ik bloed. 
Te veel gezegd, te veel geluld. Geouwehoerd, geflauwekuld.   

Door alles wat men zei, door alles wat men wist.   

Mensen om ons heen, men heeft zijn mening klaar. 
Je kunt er niet omheen, het wordt niets met elkaar. 
Het mag niet zijn, het is er niet. Al hun venijn is ons verdriet.   

Door alles wat men zei, door alles wat men wist.



(c) André Liedorp