"Ik zie 't niet meer zitten,
Ik denk dat ik nok!"
Zei een keerl in 't café
En nam nog een slok

Hie zei hie had niks as tegenslagen
En dat iedereen dat wetten mos
Hie wol niet de sfeer noar de kloten jagen,
Hie klagen d'r op los

Wat een verdriet, wat een verdriet
Wi-j huulden van 't lachen, moar hi-j lachen niet
Wat een verdriet, wat een verdriet...

Lig niet te zeuren
Hier in 't café
Geef liever een rondjen
Of better nog twee

Wi-j wieren allemoal zo zat as een bok
En wi-j dachten: 'Wat dut 't der now toe?'
Hie zei weer: "Jongens, ik denk dat ik nok."
En hi-j starten de auto

Wat een verdriet,
Wi-j hebt 'm zien weggoan,
Moar 't weerzien kwam niet
Wat een verdriet, wat een verdriet...

Wi-j hebt 'm begraven
Dat was een schok
Hie menen 't echt;
'Jongens, ik nok!"

Wat een verdriet,
Wi-j hebt 'm zien weggoan,
Moar 't weerzien kwam niet
Wat een verdriet, wat een verdriet...

Wat een verdriet, wat een verdriet
Wat een verdriet, wat een verdriet
Wat een verdriet, wat een verdriet
Wat een verdriet, wat een verdriet