Als ik je zie, zie ik ellende 
Zie ik jouw ogen, dan huilt m’n hart
Toch mijn woorden zal jij nooit begrijpen
Want jouw verleden en jouw pijn maakte jou zo verward 
Als ik jou zie dan zijn je zinnen, de woorden uit een triest verhaal
Niemand zal jou ooit begrijpen, want niemand spreekt toch jouw taal

Je lacht om het leven en het leven om jou
Geboren als man, maar in jouw hart toch een vrouw
Je lacht om het leven, dat is jouw verweer
Door onrecht verdreven, herken je liefde niet meer

Als ik je zie, zie ik de schoonheid
De schoonheid van een stil verdriet
Ze kunnen jouw ziel slechts omlijsten
Wat de buitenkant vertelt zegt de binnenkant toch niet
Als ik je hoor, voor mij zo doorzichtig
Waarom zien ze niet jou strijdt
Kent jouw toekomst nog wel dromen
Zijn ze verdrongen door de tijd

Je lacht om het leven en het leven om jou
Geboren als man, maar in jouw hart toch een vrouw
Je lacht om het leven, dat is jouw verweer
Door onrecht verdreven, herken jouw liefde niet meer

Je lacht om het leven en het leven om jou
Geboren als man, maar in jouw hart toch een vrouw
Je lacht om het leven, dat is jouw verweer
Door onrecht verdreven, herken jouw liefde niet meer

Je lacht om het leven en het leven om jou
Geboren als man, maar in jouw hart toch een vrouw