Ik loog toen ik je zei, dat wij elkaar benauwen en dat ik vrij wil zijn.
Gewoon een smoes om jou bij mij vandaan te houden als we samen zijn.
Jij kent dat wel van mij, die twijfel hoort er bij, dat zeg jij

Maar ooit komt er een dag, dat de liefde mijn versteende hart verzacht,
en het duel in mij bevrijd wordt door je lach. Gun me nog die tijd.

Zo af en toe moet jij voor allebei geloven, voor altijd.
De waanzin lijkt me van mijn rijkdom te beroven, maar net op tijd.
Hou ik me vast aan jou, de rots waarop ik bou en vertrouw.

Maar ooit komt er een dag, dat de liefde mijn versteende hart verzacht,
en het duel in mij bevrijd wordt door je lach. Gun me nog die tijd.

Woord voor woord, stamel ik mijn angsten van mij af. Ongestoord en ongestraft

(c) Mozaiek