al jarenlang alleen, soms een affaire
zonder richting, zonder ziel
elke nacht op pad, veel nieuwe vrienden
en verder stort ik mij op mijne stiel

de eenzaamheid doet haar zeg
maar de vrijgezel heeft recht

op het kant en klaar gerecht

er zijn er die goe kunnen praten
er zijn er die zelfs wegblijven van hun maten
er zijn er die mij kunnen doen stoppen met roken
maar zelfs als ze geweldig koken

liggen hun kaarten slecht
want geen band is zo hecht

als die tussen mij en mijn kant en klaar gerecht
niemand komt tussen mij en mijn kant en klaar gerecht
nee niemand, niemand, niemand komt tussen mij
niemand komt tussen mij en mijn kant en klaar gerecht

de liefde loopt los als een ros in een weiland
ik kan haar ni vangen
soms staat ze aan mijn deur
te hijgen als een straathond
‘laat mij binnen ik zal braaf zijn, ’t is beloofd’

laat mij maar tegen mezelf praten
ik spreek mij nooit tegen 
dagen van ni weten waar naartoe,
en nog minder weten hoe
maar wel weten dat ik voor altijd bij mij blijf

en ied’re avond heel oprecht
smakelijk eten zeg

bij het kant en klaar gerecht