Ik weet nog goed hoe je die avond werd geboren.
Tranen van geluk toen jij ter wereld kwam. 
Een gulle lach twee heldere blije blauwe ogen lachten me toe toen ik je in m’n armen nam.
Je eerste woordjes klonken zacht fluisterend mama.
Je eerste stapjes het houvast aan papa’s hand.
Uren spelen en voordat je moe in slaap viel strooide klaas vaak in beide oogjes zand.
Jij laat me zien, jij laat me zien dat ik besta, als ik je in m’n armen sluit en hoor mama.
Jij geeft me kracht want als je lacht voel ik jou warmte, ik hou van jou, ik hou van jou.
Jij laat me zien, jij laat me zien dat ik besta als ik je in m’n armen sluit en hoor mama.
Jij geeft me kracht want als je lacht voel ik jou warmte, ik hou van jou.
Je groeide op je mag naar school. 
Leerde lezen was in m’n ogen op het schoolplein echt een held en elke zaterdag met vriendjes naar het voetbal stond ik met papa aan de zijlijn van het veld.
Jij laat me zien, jij laat me zien dat ik besta, als ik je in m’n armen sluit  en hoor mama.
Jij geeft me kracht want als je lacht voel ik jou warmte, ik hou van jou, ik hou van jou.
Jij laat me zien, jij laat me zien dat ik besta als ik je in m’n armen sluit en hoor mama.
Jij geeft me kracht want als je lacht voel ik jou warmte, ik hou van jou.
Nu je ouder wordt zijn jij en ik meer vriendjes, moeder en zoon twee kameraadjes, ongekend als ik me triest voel en jij spontaan m’n hand pakt voel ik dat jij m’n alles bent.

(c) C.Minellono/D.Farina/W.Gunneman