In de luchtbel van mijn droom
Dansen schimmen zwaar en loom
Rond mijn geest die zich kronkelt in verwarring 

Zoekend waar de waarheid ligt 
Tastend naar het zwakke licht 
Vraag ik mijn illusies om bescherming 

En zo blijf ik in de waan dat ik eeuwig zal bestaan 
Dat de klaproos zal weerstaan aan wind en regen 

Elke spiegel aan de wand 
Toont de schim van mijn verstand
Maar ik wanhoop om het beeld van mijn gedachten

En ik kijk of niemand zegt 
Wat nu waar is , wat onecht 
En ik wacht maar, zonder iemand te verwachten 

En zo blijf ik in de waan dat ik eeuwig zal bestaan 
Dat de klaproos zal weerstaan aan wind en regen 

’t Heeft geen zin de rol gespeeld
Die mij niet is toebedeeld 
Want mijn deel geluk en leed is afgewogen

En mijn zucht naar eeuwigheid 
Wordt toch nooit eens werkelijkheid 
Maar de smaak ervan is zoet, hoewel gelogen.

En zo blijf ik in de waan dat ik eeuwig zal bestaan 
Dat de klaproos zal weerstaan aan wind en regen 

(c): R. Van Bambost