[Verse 1]
Ik weet nog ik was twaalf jaar oud,
Zaterdagochtend, tien uur op het veld,
Amper gegeten, angst in m’n benen,
Er zijn zoveel mensen aanwezig.

[Verse 2]
Het gras nog nat, m’n handen koud,
‘K was opgelucht dat ik werd opgesteld,
Het vuur aan m’n schenen, maar ik zou alles geven,
Er zijn zoveel mensen aanwezig.

[Pre-Chorus]
Ze zullen wel denken:
“Wat komt die jongen hier nou doen?
Hij is toch niet goed,
Hij is toch niet goed g?noeg”.

[Chorus]
De mens?n aan de zijlijn, wat denken ze van mij?
Zouden ze beseffen, hoe eng ze kunnen zijn?
Ze roepen en klagen, ik voel me zo klein,
Soms wil ik dat niemand naar me kijkt,
De mensen aan de zijlijn, praten over mij,
Moet ik ze negeren dan of hebben ze gelijk?
Ze roepen en klagen, ik voel me zo klein,
Soms wil ik dat niemand naar me kijkt,
Daar aan de zijlijn.

[Verse 3]
Ik weet nog ik was achttien jaar,
Het echte leven klopt al op de deur,
Ga je studeren of solliciteren, maar mag ik niet even proberen?

[Pre-Chorus]
Want ik hoor ze al denken:
“Wat komt die jongen hier nou doen?
Hij is toch niet goed,
Hij is toch niet goed genoeg”.

[Chorus]
De mensen aan de zijlijn, wat denken ze van mij?
Zouden ze beseffen, hoe eng ze kunnen zijn?
Ze roepen en klagen, ik voel me zo klein,
Soms wil ik dat niemand naar me kijkt,
De mensen aan de zijlijn, praten over mij,
Moet ik ze negeren dan of hebben ze gelijk?
Ze roepen en klagen, ik voel me zo klein,
Soms wil ik dat niemand naar me kijkt,
Daar aan de zijlijn.

[Outro]
Plots ben je meer dan dertig jaar,
Maar is het nog altijd hetzelfde lied,
Ze zijn niet verdwenen, nog steeds met zovelen,
Misschien kan ik er ooit wel tegen.