Alles ligt aan scherven,
vernielt het paradijs,
bouw ik in stijl met brokken,
ons luxueus paleis.
Doorheen de jaren bleken kleuren in de verf,
zwart wordt stilaan grijs, 
in de kleur van m'n paleis.

Je hoeft niet in te pakken,
het is geen verre reis.
Nee, volg gewoon de leidraad
en je bent in het paleis.

't Kon niet eeuwig blijven duren
en de tijd eist op den duur ook,
het vallen de torens,
door de kracht van de natuur.

Je kan het nergens vinden,
zoek het eigenwijs,
naar jou,
de deur van mijn paleis.

Zolang je maar blijft zoeken,
blijf je eeuwig gaan,
onvermoeibaar stoer,
zal ik op de drempel staan.

Van mijn paleis.
(zijn paleis!)
Ja, mijn paleis,
(zijn paleis!)
naar jou,
mijn paleis,
(zijn paleis!)
zoek ik eigenwijs naar jou.