In het hartje van Parijs, in de regen 's avonds laat
Hoor je de vioolmuziek van een meisje dat daar staat
En niemand weet wie haar ver, men weet niet hoe ze heet
Maar iedereen die kent het niet dat niemand meer vergeet

Een mooi zigeunermeisje verloren op de straat
Ze voelt zich zo verdrietig alsof het nooit meer overgaat
En niemand ziet haar tranen of voelt ook haar verdriet
Haar hart is nu gebroken omdat iemand haar verliet

Hij nam haar mee hier naar Parijs en liet haar toen alleen
Een weg niet terug, wat moest ze doen toen hij plotseling verdween
Er zorgde niemand meer voor haar sinds hij was weggegaan
Maar als ze speelt op haar viool ziet iedereen haar staan

Een mooi zigeunermeisje verloren op de straat
Ze voelt zich zo verdrietig alsof het nooit meer overgaat
En niemand ziet haar tranen of voelt ook haar verdriet
Haar hart is nu gebroken omdat iemand haar verliet

Als je heel goed luistert, dan hoor je wat in haar leeft
En zal er iemand komen die zijn hart aan haar geeft?

Een mooi zigeunermeisje verloren op de straat
Ze voelt zich zo verdrietig alsof het nooit meer overgaat
En niemand ziet haar tranen of voelt ook haar verdriet
Haar hart is nu gebroken omdat iemand haar verliet