Wat is je wereld nog zo mooi, blonde Katlijn,
zo ongelooflijk veel te mooi om waar te zijn.
Wij grote mensen nemen alles veel te zwaar,
we zijn vermoedelijk te onwillig voor elkaar.
Wij grote mensen leven veel te veel van schijn,
we durven doodgewoon onszelf niet eens meer zijn.
Maar als je groot wordt zal je weten, kleine meid,
dat wie oprecht is, tegen wind en molens strijdt.
Jij kunt nog dromen dat je danst op regenbogen,
en als je lacht zie ‘k duizend sterren in je ogen.
Jij kunt nog dromen van die nar en harlekijn.
Slaap nu maar zacht, m’n kleine blonde Katlijn.