zij zit aan de oever
van de ader van haar land
de jaren stromen snel voorbij
zij heeft steentjes in haar hand

haar steentjes maken kringen
ze telt ze één voor één
ze zingt de kringen zachtjes toe
voelt zich niet meer zo alleen

en als de kringen weg zijn
en de oever hebben bereikt
zucht ze diep als ze beseft
hoe machteloos ze er naar kijkt

en nieuwe steen maakt weer een nieuwe kring
die opnieuw de oever raakt
eerst zo regelmatig rond
een cirkel is volmaakt

ik heb één kring voor mijn moeder
die mij haar wijsheid heeft gegeven
één kring voor m`n broertje
die zoveel heeft om voor te leven
één kring voor m`n vader
die mij meeneemt aan z`n hand
en één kring da`s de laatste
voor m`n lieve vaderland

met de stroom mee gaat de cirkel
als maar groter zijn bereik
totdat de laatste golf hem doet verdwijnen
in het aangespoelde slijk

de rivier stroomt rustig verder
daar verandert zij niets meer aan
van de oorsprong naar het doel en trug
de kring van het bestaan

ik heb één kring voor m`n vrienden
zonder wie ik niet besta
één kring voor het kruis
dat ik voor het slapen sla
één kring voor het water
dat mij rust heeft gebracht
en één kring voor het kaarslicht
dat mij zicht geeft in de nacht

en wat er ooit gebeuren zal
kan niemand ons vertellen
maar we hopen er met z`n allen wel het beste van

en wat het hoogtepunt ooit worden zal
dat is iets wat een herinnering
alleen bepalen kan

één kring voor mijn moeder
die mij haar wijsheid heeft gegeven
één kring voor m`n broertje
die zoveel heeft om voor te leven
één kring voor m`n vader
die mij meeneemt aan z`n hand
en één kring da`s de laatste
voor m`n lieve vaderland

ik heb één kring voor de kind`ren
die hun toekomst moeten vrezen
en één kring voor de ouden
die hun herinneringen lezen
ik heb één kring voor de priesters
en de met goud gevulde kerk
en één kring voor de boeren
met kromme handen van hun werk

ik heb één kring voor de dieren
voor wie dit alles niet bestaat
en één kring da`s de laatste
voor een ieder die mij haat