Vier holthakkers waren op weg naar ‘t wold
Drie waren er jong en de vierde was old
Toch vuulde die vierde zich op zien gemak
Want hij had al vaker met dit bijltje gehakt
De naam van de jongens was Jan, Piet en Klaas
Sjef heette de oldste, maar ze noemden hem baas
Hij gaf hun bijlles hoe wel en zo niet
Hij leerde hun ook nog het holthakkerslied.

Refrein:
Want holthakkers hakken en kappen
Slaan er op los veur de kost
Ze tellen en rennen
En vellen de dennen
Zij zagen deur de bomen
Zij zagen deur de bomen het bos.

Vier holthakkers waren op weg naar ‘t wold
Baas Sjef zei: “Een boom is veel meer dan wat holt
Een wilg hef iets treurigs een lariks hef stijl
Een olm vraagt ontzag en geen botte bijl
Soms neemt de boom wraak die te vroeg wordt geveld
Zo is de natuur” had baas Sjef hun verteld
Maar Jan, Piet en Klaas, die luusterden niet
Zij zongen hun simpele holthakkerslied.

Refrein.

Sjef Baas had bezworen: “Heb respect veur een boom”
Niets hield deze jonge holthakkers in toom
Ze spuwden hun handen en kusten de grond
Weldra spatten ‘t zweet en de spaanders in ‘t rond
Tot Piet’s bijl als een pijl uit zijn hand vandaan schoot
Baas Sjef in de nek trof, op slag was die dood
Als een blad aan een boom sloeg pret om in verdriet
En ze neurieden treurig hun holthakkerslied.

Refrein.

Piet was ontroostbaar en Jan overstuur
Klaas dacht Baas zei nog Zo is de natuur
Natuurlijk riep Klaas ‘t is de schuld van het wold
Weg met die bomen, ‘t is niet meer dan wat holt
Weg dierenholen, weg vogels hun nest
Weg met de bossen, iedereen vond het best
Als je nu door ‘t asfalt het bos niet meer ziet
Denk dan aan dit domme holthakkerslied.

Refrein (2x).