Wie had ooit gedacht
Op zo een avond
Ik had het niet verwacht
Dat jij zou gaan
In 't midden van de nacht
En zonder adem
Ik had er geen moment bij stil gestaan
Ik heb afscheid moeten nemen
Langs het venster
I kheb nog eens kunnen lachen door het raam
We hadden nog een leven vol met wensen
Je paste nog volledig in mijn kraam
Zie een straat vol witte lakens
En met beren op 't balkon
En de zorg verzet zijn bakens
In de nacht en in de zon
Verliezen we vooralsnog het gevecht niet 
Je moet nog op je benen blijven staan
Want de stille vijand heeft het recht niet 
Om de hele wereld te verslaan
Hij zal wel verdwijnen in de vroegte
Nadat iedereen is opgestaan
Dan denk ik eens terug aan mijn bezoekje
Zodat je in gedachten blijft bestaan
Ik zie een straat vol witte lakens
En met beren op 't balkon
En de zorg verzet zijn bakens
In de nacht en in de zon
Ik zie een straat vol witte lakens
En met beren op 't balkon
En de zorg verzet zijn bakens
In de nacht en in de zon
Ik zie een straat vol witte lakens
En met beren op 't balkon
En de zorg verzet zijn bakens
In de nacht en in de zon
Ik zie een straat vol witte lakens
En met beren op 't balkon
En de zorg verzet zijn bakens
In de nacht en in de zon