Het Midden-Oosten in al z’n pracht, lag in het schijnsel van de maan
En dit lied ontstond die nacht, tussen Torah en Koran
Maar toen zag ik Jeruzalem, als een bloem in de woestijn
En ik hoorde een requiem, tussen de regels van mijn refrein
In een kapel klinkt zacht een lied, hoe krijg je vrede voor elkaar
Zelfs de vogels schuilen voor ’t verdriet, op elke straathoek loert gevaar

Ik hoop op de dag waarop de zonen
Van Ismaël en Israël 
In vrede samen zullen wonen
Met vriendschap als hun metgezel
Inch’ Allah, Inch’ Allah
Inch’ Allah, Inch' Allah

En de olijfboom in de tuin, huilt om z’n vrouw, huilt om z’n vriend
Die rusten onder het oorlogspuin, een graf dat niemand ooit verdiend
Op een doorn van prikkeldraad, kijkt een vlinder naar een roos
Maar als hij z’n plaats verlaat, wordt hij verstoten, reddeloos

O God, h Allah, luister even
Zien jullie niet wat hier gebeurd
Uw kinderen, angstig voor hun leven
In jullie land door bloed gekleurd
Inch’ Allah, Inch' Allah
Inch’ Allah, Inch' Allah

Wie heeft de moed hier vrouw te zijn, die bij de bron haar water haalt
Want elke straat en ieder plein, is al zo vaak met bloed betaald
Maar bij het woord, Jeruzalem, fluistert nog steeds door de woestijn
Dat verre zachte requiem, in ieder woord van mijn refrein

Een requiem voor zoveel zielen, voor man of vrouw, hun kind, hun droom
Die aan beide kanten vielen, het is genoeg, Salam, Shalom !
Inch’ Allah, Inch’ Allah
Inch’ Allah, Inch’ Allah